...στη διαδρομή συνάντησαν διάφορες ομάδες ανθρώπων. Κάποιοι τους αγνόησαν, κάποιοι τους κορόιδεψαν, άλλοι τους πολέμησαν, αλλά και αρκετοί τους ακολούθησαν.

Τα συναισθήματα που υπήρχαν στο πλήθος των οδοιπόρων ήταν οργή, αγανάκτηση, θυμός, αλλά κανείς τους δεν τα εξέφραζε, κανείς δεν τα σχολίαζε.
Όλες οι συζητήσεις είχαν την δημιουργική έκφραση ως αντικείμενο. Καμία κατηγορία, καμία καταγγελία.

Εξάλλου οι διαπιστώσεις είχανε γίνει προ πολλού και ήτανε αυτές που ενεργοποίησαν αυτήν τη δράση, χάραξαν αυτήν την πορεία.
Και οι δεξαμενές αυτών των συναισθημάτων, αντί να υπερχειλίζουν μεγάλωναν για να χωρέσουν περισσότερα. Καμία εκτόνωση, κανένα ξέσπασμα παρά μόνο προτάσεις, στήριξη και υποστήριξη.

Αυτές τις απαραίτητες δυνάμεις για να υποστηριχθεί μια Ιδέα.

... κάποια στιγμή φτάνουν σε σημείο που μπροστά τους υψωνόταν ένα τεράστιο βουνό. Δεν έδειχνε να έχει εύκολη πρόσβαση και τότε κάποιοι δίστασαν.
Ακούγεται κάποιος να λέει:

• «μην διστάζετε βρε, ο άνθρωπος και βουνά κινεί για να τα καταφέρει. Τώρα θα σταματήσουμε που πίσω από αυτό το εμπόδιο βρίσκεται το όχημα που θα εκπληρώσει τον σκοπό μας;»

Κάποιοι ξεκίνησαν, άλλοι παρασύρθηκαν και μερικοί βοηθήθηκαν στο ξεκίνημα της ανάβασης. Υπήρχε βεβαίως το αίσθημα του δισταγμού σε αρκετούς, αλλά οι πρώτοι, οι πιο τολμηροί φώναξαν:

• «αναγεννηθείτε και δείξτε την πυγμή σας»

και πιάνοντας το χέρι των υπολοίπων σχημάτισαν μια αλυσίδα η οποία απέκτησε και πάλι το γνωστό σταθερό και σίγουρο βήμα. Το τραγούδι επανήλθε, το ηθικό ανυψώθηκε και η κορυφή πλησίαζε.

σελ 4 από 6